Edwin Elias Gordon był muzykiem jazzowym, ale też pedagogiem i psychologiem muzyki. Autor licznych publikacji i książek dotyczących edukacji muzycznej oraz uzdolnień muzycznych, stworzył nowatorską metodę, która spotkała się z ogromnym zainteresowaniem środowiska związanego z edukacją muzyczną.
Podstawowe założenia metody E. E. Gordona
Podstawowym terminem, który pojawia się w metodzie E. E. Gordona, jest audiacja. Termin ten oznacza przyswajanie i rozumienie usłyszanej muzyki. Audiacja rozwija się od pierwszych doświadczeń słuchowych (już w okresie prenatalnym), a później przechodzi w doświadczanie muzyki, tworzenie jej, koordynowanie.Audiacja w muzyce jest tym, czym jest myślenie w mowie. Myślenia nie da się nauczyć. Jest to proces naturalny, który rozwija się wraz z poznawaniem rzeczywistości i kojarzeniem faktów. Podobnie z audiacją: rozwija się ona poprzez doświadczanie muzyki. Nie jest tym samym, co naśladowanie - analogicznie, uczenie się czegoś na pamięć nie jest tym samym, rozumienie.Dla przykładu: gdy dziecko wykonuje utwór muzyczny, może się pomylić. Dziecko, które tylko naśladuje brzmienia (wykonuje je mechanicznie), prawdopodobnie przerwie utwór i zacznie od nowa. Osoba, która audiuje, potrafi naprawić pomyłkę poprzez odpowiednie dostrojenie - poszuka rozwiązania.Według E. E. Gordona istnieją typy i stadia audiacji, zależne od wieku:
- Akulturacja (od narodzin do 2-4 roku życia) - kiedy dziecko ma niewielką świadomość dźwięków otoczenia, ale słucha ich i je gromadzi. Jego reakcje są początkowo przypadkowe (porusza się i paple nieadekwatnie do dźwięków), a później też celowe.
- Imitacja (od 2-4 do 3-5 roku życia) - dziecko zaczyna rozpoznawać, że ruchy i paplanina nie pasują do dźwięków z otoczenia oraz stara się naśladować muzykę z otoczenia.
- Asymilacja (od 3-5 do 4-6 roku życia) - dziecko zauważa brak koordynacji pomiędzy śpiewem a oddychaniem i pomiędzy śpiewnym recytowaniem a ruchem mięśni i oddychaniem. Stara się te elementy dostroić.
- rozwijają wrażliwość muzyczną i ekspresję przez muzykę,
- rozwijają wrodzone zdolności muzyczne,
- uczą dzieci audiować - rozumieć muzykę (więcej poniżej),
- wpływają na zwiększenie płynności mowy, lepszą dykcję,
- pomagają w nauce języka obcego (zwłaszcza w wychwytywaniu akcentów, melodii obcego języka),
- wpływają na umiejętność skupienia, skoncentrowania się (co w dalszym rozwoju wpłynie na umiejętność uczenia się i wykonywania zadań w szkole),
- wpływają na umiejętność skupienia, skoncentrowania się (co w dalszym rozwoju wpłynie na umiejętność uczenia się i wykonywania zadań w szkole),
- wpływa na utrzymanie równowagi, poprawienie koordynacji ruchów (poprzez wykorzystanie aktywności ruchowych w trakcie zajęć).
Zajęcia prowadzi E wg metody E.E. Gordona powinny być prowadzone wg następujących zasad:
- Zaleca się, aby miały one charakter zabawowy.
- Mogą w nich uczestniczyć rodzice; ważne jednak jest, by aktywnie włączali się do zajęć.
- Zajęcia opierają się na słuchaniu muzyki, ale wykorzystują też aktywności ruchowe.
- Na zajęciach warto wykorzystywać różne utwory (różne tony, rytmy, w różnych stylach, itd.). Ważna jest też rola śpiewu wykonywanego na żywo (przez prowadzącą,
a także przez włączanie się rodziców / innych opiekunów). - Śpiew nie musi zawierać słów - ważne jest, by dzieci skupiały się na melodii i rytmie (można wykorzystywać sylaby, np. pam-pam, cia-cia). Proste sylaby ułatwiają też dzieciom ich powtórzenie.
- Śpiewaniu i słuchaniu towarzyszy ruch. W czasie zajęć można też wykorzystać rekwizyty: kolorowe piłeczki, chustki, bańki mydlane, chustę animacyjną, instrumenty muzyczne.
- W trakcie zajęć warto organizować czas na tzw. ciszę audiacyjną - moment na reakcję dzieci poprzez paplaninę, ruch, kołysanie.
- Nie należy zmuszać dzieci do reagowania na muzykę ani spokojnego wysłuchiwania melodii. Dzieci powinny mieć swobodę krążenia po sali albo stania pod ścianą.
W zależności od stadium audiacji, inaczej przyswajają bodźce z zewnątrz i się do nich odnoszą.
Źródło: przedszkola.edu.pl